گل میخک
گل میخک به عشقت آب دادم
سپس گیسوی سُنبل تاب دادم
به چشم نرگس هُشیار گشته
سبویی از شراب ناب دادم
بدان آلاله حیران در دشت
زاشک چشم مجنون آب دادم
شقایق تا که جُنبانید سر را
دل خونی بدان بی تاب دادم
مُعطّر تاشود شببوی زیبا
به گُلدانش شبی مهتاب دادم
بساط رنگ رنگ اطلسی را
به صحن سبزه جای خواب دادم
فضای خانه را با شوق دیدار
صفا با ذوق و با آداب دادم
به «سینا» هم که دلتنگ وغمین بود
زُلال اشک بی پایاب دادم
گل میخک به عشقت آب دادم
سپس گیسوی سُنبل تاب دادم
به چشم نرگس هُشیار گشته
سبویی از شراب ناب دادم
بدان آلاله حیران در دشت
زاشک چشم مجنون آب دادم
شقایق تا که جُنبانید سر را
دل خونی بدان بی تاب دادم
مُعطّر تاشود شببوی زیبا
به گُلدانش شبی مهتاب دادم
بساط رنگ رنگ اطلسی را
به صحن سبزه جای خواب دادم
فضای خانه را با شوق دیدار
صفا با ذوق و با آداب دادم
به «سینا» هم که دلتنگ وغمین بود
زُلال اشک بی پایاب دادم
رحیم سینایی 9/3/1375
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر