پیام غمگساری

شبی با یاد شیرینش دل خود شاد می‌کردم

گهی یادی هم از سوزِ دل فرهاد می‌کردم

زسیل بی مرامی‌ها چو دل ویرانه می‌گردید

به سنگ مهربانی ها منش آباد می‌کردم

زغم می شد دلم سنگین نمی دیدم رفیقی را

پیام غمگساری را به گوش باد می‌کردم

چو از خویشان نمی‌دیدم مرام راد مردی را

تقاضای مُرُوّت بین که از صیاد می‌کردم

شنیدم گریه درمان است برای درد بی درمان

به اشک دیده «سینا» را زغم آزاد می‌کردم

رحیم سینایی 14/6/1389