یکشنبه، شهریور ۲۱، ۱۳۹۵

تصوير ناز

تصویر ناز مانده به دیوارمی هنوز                             یک نقطه در میانهی پرگارمی هنوز
در بین ما وقوع فاصله جبر زمانه بود                      حس لطیف جمله‌ی اشعارمی هنوز
راز مرا تو دانی  و لب وا نمی‌کنی                            مُهر سکوت بر همه اسرارمی هنوز
دیشب دل از فراق تو آتش گرفته بود                    دل را ربوده در پی آزارمی هنوز
مارا مرام جنگ به دشمن و دوست نیست              اما دریغ در صف پیکارمی هنوز
دوری ولی به صفحه‌ی خاطر نشسته‌ای                 اینکه عجیب نیست تو دلدارمی هنوز
«سینا» تو دیدو چشم ز اغیار بسته است               حال و هوای جمله‌ی افکارمی هنوز
رحیم سینایی 9/مرداد/ 1395

شنبه، شهریور ۰۶، ۱۳۹۵

سکوت مرگبار

ندارد شب زمهتابم نشانی
دراین ظلمت تو حالم را ندانی
هزاران حرف دارد سینه‌ی من
برای گفتنش کو همزبانی
سکوت مرگبار این شب تار
مرا افکنده در موج گرانی
نه از ساحل نشان کور سویی
نه در بازوی من مانده توانی
تسلا می‌دهد من را در این حال
ُمرور خاطراتِ نوجوانی
تو در آیینه‌ی خاطر نشستی
فربیا زُهره‌ای در آسمانی
چه خوش باشد به «سینا»رو نمایی
وقدر دوستداران را بدانی
رحیم سینایی 31/ مرداد /1395

جمعه، بهمن ۱۶، ۱۳۹۴

باغ خشکيده

آه ای مام وطن شُرشُر بارانت کو ؟                     چشمه ساران وگلستان وهزارانت کو؟
از تب خشکی دیرینه توانت فرسود                   روح سرزندگی وفصل بهارانت کو؟
جنگل و رود خروشان تو خشکیده شدند        زنده رود و بَلَم  مرد بَلمرانت کو؟
کوه تو مأمن آهو و چرا گاه غزال                        بیشه‌ی مأمن شیران وپلنگانت کو؟
مردمت از غم  و اندوه به سر می‌کوبند              مردم سرخوش و شیدا و غزلخوانت کو؟
حافظت می زده خیام تو اهل طرب است          باده و ساقی ومی‌نوشی رندانت کو؟
هرکه برخوان تو آمد هدفش یغما بود                دوستدار وطن وحلقه‌ی یارانت کو ؟
دامنت از چه بزرگان دگر عرضه نکرد               پورداوودت و استاد فروزانت گو ؟
روزگاری تو سر افراز به گیتی بودی                   سربلندی وسرافرازی ایرانت کو؟
صحبت ازشوکت دیرین تو بسیار ولی               پاسدار اثر و شوکت دورانت کو ؟
مهرگان رفته زِ یاد و اثری از سِده نیست          یادگار کُهن و رســم نیاکانت کو؟
گفته‌هاو سخن سست کنون شعر شدند           ادبیّاتِ پُر از شهد فراوانت کو؟
چشم امید شب تیره به صبح سحر است          چشم امید به فردای جوانانت کو؟
درد بسیار براندام تو مستولی شد                     نسخه درد کجا داروی درمانت کو ؟
باغ خشکیده‌ی «سینا» به امید باران               آه ای ابر سَتروَن نم بارانت کــو؟
 رحیم سینایی  9/مهر/1394

باران بی حاصل

از فرصتِ ایامِ من ،امروز هم طی                       اینک ،قطارِ عمرِ من هم وارد دی شد

دیریست دیگر روزهای عمر خالی ماند                هرچند باغ غوره‌ام انگورو پس می شد

ردّی نمانده از نشاط و شور در کوچه                   شادیمان در امتداد ایده‌ی وی شد

رخصت نمی یابم که حرف تاز‌ه‌ای گویم                 چونان گذشته شرح دردم ناله ی نی شد

دنیا دگرگون گشت امّا ما همان ماندیم                  از ذهنمان رفته است که کی آمد وکی شد

باران بی حاصل چه می باری تو بر این خاک         در این خیالی که کویرت خطه‌ی ری شد؟

«سینا» چه حاصل بر سرای بسته کوبیدن            غم چاره‌اش با باده کن امروز هم طی شد


رحیم سینایی 11/بهمن/1392

درکنج دلم ماندی

درکُنج دلم ماندی واز خود خبرم نیست                           چون شمع همه اشکم ودیگر اثرم نیست

بادم که در آوارگی خویش اسیرم                                 جُز دربدری حاصل وسودو ثمرم نیست

یک سینه سخن هست که با دوست بگویم                      آن محرم وهمراز من اکنون به بَرم نیست

تو سرو چمانی وبه دامان گلستان                                من بید خزان دیده ام وبرگ وبرم نیست

دارم هوسی چشم به چشم تو بدوزم                              اکنون که دگر نور به چشمان ترم نیست

خوش باش تو در وادی آزادگی خویش                           من مرغ قفس دیده ام وبال و پرم نیست

پرواز نما شاد که آزاد و رهایی                                  من آتش حسرت شده ام زین شررم نیست

یادی تو ز«سینا» کنی آن روز که دیگر                         از من اثری جز سخن وشعر ترم نیست

رحیم سینایی 17مهر1394