جمعه، بهمن ۱۶، ۱۳۹۴

درکنج دلم ماندی

درکُنج دلم ماندی واز خود خبرم نیست                           چون شمع همه اشکم ودیگر اثرم نیست

بادم که در آوارگی خویش اسیرم                                 جُز دربدری حاصل وسودو ثمرم نیست

یک سینه سخن هست که با دوست بگویم                      آن محرم وهمراز من اکنون به بَرم نیست

تو سرو چمانی وبه دامان گلستان                                من بید خزان دیده ام وبرگ وبرم نیست

دارم هوسی چشم به چشم تو بدوزم                              اکنون که دگر نور به چشمان ترم نیست

خوش باش تو در وادی آزادگی خویش                           من مرغ قفس دیده ام وبال و پرم نیست

پرواز نما شاد که آزاد و رهایی                                  من آتش حسرت شده ام زین شررم نیست

یادی تو ز«سینا» کنی آن روز که دیگر                         از من اثری جز سخن وشعر ترم نیست

رحیم سینایی 17مهر1394

هیچ نظری موجود نیست: