دلبر ماه وش

دلبر ماه وَشـم گاه وفا نیز کند

زخم بر دل زده را گاه دوا نیز کند

اوکه از کِبر به ما چشم عنایت ننمود

گاهی از لعل لبش بوسه عطا نیز کند

همچو صیاد هزاران به کمندش دارد

زان همه خیل گرفتار رها نیز کند

گر تمنای رخش کرد دلم عیب مکن

عابد شهر همین گونه خطا نیز کند

گرچه طاووس به زیبایی خود می‌نازد

چشم بر زشتی و بد شکلی پا نیز کند

گفت آن ماه گهی نام تو را می‌آرد

گفتم آن شوخ مرا گاه صدا نیز کند

گفت «سینا» تو به دولت نرسی جهد مکن

گفتم این جهد مرا اهل غنا نیز کند

رحیم سینایی 6 خرداد 1397

جايگاه بلند تو

درون سینه‌ی من دیشب , امید روی تو دیدن بود

امید بوسه‌ی شوق انگیز , ز گونه های تو چیدن بود

نبود بخت مرا یاور , نیامدی تو به دیدارم

به جایگاه بلند تو , مرا نه دست رسیدن بود

چگونه چشم بپوشم من , ز رویت ای گل زیبا رو

هزار چشم طمع دیدم , که در هوای تو دیدن بود

چه سرنوشت غم انگیزی , برای من وتو جاری شد

که عاشقیم و جدا از هم , و حکم ما نرسیدن بود

غزال چابک مشکین چشم , فتاده پای به بند اینجا

امید در دل و پا در بند , تلاش او به رهیدن بود

به باغ آمدم و دیدم , درخت جامه‌ی نو دارد

بنفشه سر زده از خاک و , به سبزه میل لمیدن بود

صدا زدم ای ساقی , بریز باده به جام من

نریخت باده خمارم کرد , بهانه‌اش نشنیدن بود

غروب آمده‌ام ساحل , افق شده خونین رنگ

پرید رنگ افق , مهتاب , در آستان دمیدن بود

برفت عمر گران «سینا» , نداد دور زمان کامم

نشست جغد به بام ما , در او نه عزم پریدن بود .

رحیم سینایی 19 اردیبهشت 1397

سفر رويايي

تو همان حس لطیفی که دلم میخواهد

 توی یک جنگل دور

برلب برکه‌ی آرام , شبی

تنگ آغوش بگیرم بدنت

و ببوسم همه اندام ترا

مثل شبنم که سحرگاه ببوسد گل سرخ

وتو گویی که ببوس

وتوگویی که ببوی

وتو گویی که بنوش

وتو گویی که بکوش

که سزاوار  توام

ومن مست زشوق

غرق گرداب خوشایند چنین احساسی

بارها

تا دل انگیز ترین لحظه شوم همسفرت

چون‌که تو

شعله‌ی آتش اشعار لطیفم شده‌ای.

رحیم سینایی 21 مرداد 1396