مهربان اختر رویایی من
نادره‌ای
هیچکس مثل تو نیست
تو چنان شفافی
وچنان با احساس
وچنان بی پروا
که به هنگامه‌ی ابراز محبت بر دوست
شرم را می‌سوزی
مثل گُل می‌شکُفی
مثل باران بهار
پُر صدا می‌باری
گرمی یاس تنت آتش سوزان به تن ققنوس است
که جوانی وحیات
می‌تراود از آن
همچو دریایِ پُر امواج شوی
بیقراری صفت شاخص توست
چون صبا عقده گُشا می‌گردی
سرزمین تو کجاست ؟
آهوی ناز کدامین دشتی
که من افسون تو و طرز نگاهت شده‌ام
رحیم سینایی 13 دیماه 1387
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر