سرو سرافراز
سحر، به رسم شقایق دوباره می روییم
چو آه دودی دریا به دشت می موییم
در آن کران که پرستو دوبال بگشاید
نشان باغ امید از بهار می جوییم
به شوق دیدن آن تک سوار فرخ پی
شکیب گونه ره انتظار می پوییم
به کنج خلوت دنجی ، کنار یار شفیق
حدیث راز نهانی ، به باد می گوییم
به اشک روشن شب ، در هوای بلبل عشق
غِبار جامهء گلهای سرخ می شوییم
زخاک دامن این مام پیر ورجاوند
شمیم خون شهیدان عشق می بوییم
به باغ سبز غزل با سرودهء« سینا»
چو سرو سبز سرافراز باز می روییم
رحیم سینایی اردیبهشت 1376
سحر، به رسم شقایق دوباره می روییم
چو آه دودی دریا به دشت می موییم
در آن کران که پرستو دوبال بگشاید
نشان باغ امید از بهار می جوییم
به شوق دیدن آن تک سوار فرخ پی
شکیب گونه ره انتظار می پوییم
به کنج خلوت دنجی ، کنار یار شفیق
حدیث راز نهانی ، به باد می گوییم
به اشک روشن شب ، در هوای بلبل عشق
غِبار جامهء گلهای سرخ می شوییم
زخاک دامن این مام پیر ورجاوند
شمیم خون شهیدان عشق می بوییم
به باغ سبز غزل با سرودهء« سینا»
چو سرو سبز سرافراز باز می روییم
رحیم سینایی اردیبهشت 1376
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر