شهد ناب

عسلم شهد ناب می‌مانی

سُکر کهنه شراب می‌مانی

در تمام رگم شدی جاری

به تنم التهاب می‌مانی

در شب بی ستاره‌ی قلبم

چون فروغ شهاب می‌مانی

پُر شد ازتو تمام رویایم

لطف شیرین خواب می‌مانی

عاشقم کرده‌ای ؟ نمی‌دانم

سختی انتخاب می‌مانی

رونق بوستان جمال تو شد

در تن گل گلاب می‌مانی

تو خدای دل مني گل سرخ

تا به کی در حجاب می‌مانی

بر لب خُشک و تشنه‌ي « سینا»

لذّت روح آب می‌مانی

رحیم سینایی 2 آذر1387

يک دلخوشي کوته

می خوانمت ای ساقی برخیز و  شرابم ده

تا وارَهم از غمها  آن حال خرابم ده

ای مطرب روح افزا بازآ تو به جمع ما

چنگم چو خروش آمد پاسخ به ربابم ده

من تشنه‌ی‌ مقهورم حیران به کویر عُمر

یک دلخوشی کوته با نقش سرابم ده

ای چرخ عنایت کن  با ما به ازینها باش

تا کام برم ازعُمر فرصت به شبابم ده

ای دولت فروردین عُریان به زمستانم

با باد صبا باز آ سبزینه حجابم ده

با دُرّ ِدری گویم دلبسته‌ی  ایرانم

تا باز شناسم خود شهنامه کتابم ده

در تیره شب یلدا چشمم به سپهر تو

یادی بنما از ما نوری ز شهابم ده

ای ماه دل افروزم بی تو به تب و سوزم

یک وعده دیداری خارج ز حسابم ده

آن یار فریبا رو  فرموده  به «سینا» گو

در پاسخ این پیغام با شعر جوابم ده

رحیم سینایی 30 آبان 1397

غروب خاطره انگيز

دیری گذشته است

از آن غروب ِسرد زمستان ,کنار رود

از آن زمان که پرتو خورشید نیمه جان

از گونه‌های سرخ تو آرام می‌پرید

از لحظه‌ای که عشق من وتو شکفته شد

در ساحل امید

در آن غروب خاطره انگیز فصل سرد

یاد آیدم که دیده‌ی تو سوی آب بود

من باورم نبود کنارت نشسته‌ام

گویی تمام قصه‌ی ما مثل خواب بود

در گوش من سرود دل آویز رود خواند

توصیف های دلکش اندام ناز تو

زآن لحظه تاکنون به دل من نشسته است

افسون چشم و خنده‌ی پُر رمز و راز تو

دیری گذشته است وتو رفتی و من هنوز

درهرزمان که نام تو می‌آیدم به لب

با توسن خیال

تا آن غروب خاطره انگیز فصل سرد

تا روزهای شور جوانی سفر کنم

آنگه زِحسرتی که نهادی تو بر دلم

آه از سرای سینه‌ی پُردرد درکنم

رحیم سینایی 18 خرداد 1397

دختر آرزوی دور ودراز

لحظه ام با خیال تو شیرین

گرچه آن صورت فریبایت

دور از منظر نگاه من است

لیکن آن صوت پُر زِناز صدات

دلنشین نغمه در پگاه من است

عکس تو در خیال می آرم

چشمهای  خُمار مست ترا

سینه ی چون بلور و ساعدِ سیم

چین موهای پُر شکست ترا

مثل مهتاب در کویر منی

دختر آرزوی دور ودراز

بلبل مانده در فراق توام

سوری باغ دل بخند و بناز

رحیم سینایی 21 فروردین 1394

حال من

چهل سالي دعا کردم شب و روز

بشد هر روز من بدتر ز ديروز

شبی در آسمان نور شهابي

دل تاريک شب را روشنا داد

فروغ آن شهاب تيرگی سو ز

شب ذهن مرا هم کرد چون روز

تو گویي قفل صندوق سوالات

شکست وجمله پيش چشم بگذاشت

زمن پرسيد وا گو که دعايت

اثرهای عيان در حال تو داشت؟

بگو این ورد‌های گاه و بیگاه

کدامين بار از دوش تو برداشت؟

نگاهم در نگاهش خيره ماند و

سکوتي بر لبانم جاودان ماند

ولی او با نگاه نافذ خويش

ز چشمم عمق این درماندگي خواند

مرا فردای دیگر حالتي بود

تمام باورم رنگی دگر داشت

به هر چيزی که چشمم باز کردم

سوال وشک درون خاطرم کاشت

درخت کهنه‌ی تقليد من سوخت

رها شد ذهنم از بند قفس‌ها

عقاب فکر من در اوج پرواز

نظر گاهش جهان بی‌کرانه

زهر گوشه سوالي مي‌زند موج

زهر جا مي‌کشد شکي زبانه

چو مولانا سوالم مانده در ذهن

کجا بودم ؟کجا هستم ؟روانه

کنون من هستم وخيام وحافظ

دمی خوش کرده‌ام دور از فسانه

دل« سینا» ندارد شوق ومیلی

به اوراد و دعا‌های شــبانه

رحیم سینایی 19 مهر 1397

طالب آزادی

واژه کم آورده‌ام ,وصف تو مقدور نیست

خواجه انالحق مگو ,شأن تو منصور نیست

تا رُخ تو جلوه کرد ,ماه خجالت کشید

باردگر رُخ نما ,دیده‌ی ما شور نیست

کِلکِ خدا نقش زد ,تاکه نهایت شوی

از قلم ساحرش ,سحرگری دور نیست

نرگس شهلا کشید ,چشم ترا آفرید

شأن تو پایین تر از, مرتبه‌ی حور نیست

هر صنم خوب رو ,دلبرجانان نشد

چهره و کردار خوش ,نزد همه جور نیست

قافله سالار من ,ره به کویرم نمود

در شب گمراهیم ,هیچ طرف نور نیست

طالب آزادی است ,گر دل«سینا» چه سود

مرغ درون قفس ,صاحب دستور نیست

رحیم سینایی  1 فروردین 1396

نغمه‌ی ماهور

تار دل ناکوک که مِضراب ندارد

شهناز دل افسرده که ارعاب ندارد

با سوز دل آهنگ همایون بنوازم

هرچند که چشمان ترم آب ندارد

هر گوشه و دستگاه برایم بنوازی

شادم نکند گر غزلی ناب ندارد

آنگونه فریباست رُخ چون قمر تو

که چشم به مشاطه وسُرخاب ندارد

من آتش عشق تو دمیدم به تن نی

این خشک تهی جان شده هم تاب ندارد

شد رهگذری مَحو من و سوز دَم نی

زآن لحظه پریشان شده وخواب ندارد

«سینا» غم دل را ببرد نغمه‌ی ماهور

دراین شب پاینده که مهتاب ندارد.

رحیم سینایی 15 مهر 1397

شهناز نوازنده برجسته تار , همايون غمگين‌ترين و ماهور شادترين دستگاه موسيقي ايراني است.

بهارآشنايي

مرا در خلوت ساحل تو زیبا رو صدا کردی

ندانستی که در جانم چه غوغایی به پا کردی

نسیمی می‌وزید و موی را بر چهره ات می‌ریخت

به انگشتان گهی مو پس زدی گاهی رها کردی

نگاه از کعبه بگرفتم به محراب تو رو کردم

در آن خلوت ترا دیدم که بر من اقتدا کردی

کنارم بودی و هُرم تنت جان مرا می‌سوخت

شراب بوسه‌ات می‌خواستم اما حیا کردی

بهار آشنایی من و تو زود شد پاییز

مرا در غم نشاندی راهت از راهم جدا کردی

نمی دانم چه پیش آمد که از من روی گرداندی

زمانه آگهت سازد که در حقّم خطا کردی

خودم را ظاهرا فرزانه می پنداشتم اما

مرا با باطن  «سینا»ی مجنون آشنا کردی

رحیم سینایی 14 تیر 1397

حُسن ناب

بهر لب تشنه آب می‌مانی

راحت روح خواب می‌مانی

ای که شیرینی وچنان عسلی

بهترین انتخاب می‌مانی
در خیالم نیامده رفتی
درکویرم سراب می‌مانی
ظرف واژه برای تو تنگ است
مبحث یک کتاب می‌مانی
من کجا وصف تو توانم کرد
جامع حُسن ناب می‌مانی
ای عزیزی که دور از چشمی
تا به کی در حجاب می‌مانی
نام تو کام من مُعطّر کرد

بهر« سینا» گلاب می‌مانی

رحیم سینایی 23فروردین 1388

آهوی ناز

مهربان اختر رویایی من

نادره‌ای

هیچکس مثل تو نیست

تو چنان شفافی

وچنان با احساس

وچنان بی پروا

که به هنگامه‌ی ابراز محبت بر دوست

شرم را می‌سوزی

مثل گُل می‌شکُفی

 مثل باران بهار

 پُر صدا می‌باری

گرمی یاس تنت آتش سوزان به تن ققنوس است

که جوانی وحیات

می‌تراود از آن

همچو دریایِ پُر امواج شوی

بیقراری صفت شاخص توست

چون صبا عقده گُشا می‌گردی

سرزمین تو کجاست ؟

آهوی ناز کدامین دشتی

که من افسون تو و طرز نگاهت شده‌ام

رحیم سینایی 13 دیماه 1387

آواز تو

از زبانت شنیدم آوازی

که دل نازک مرا افسرد

واژه هایش نشست در جانم

ومرا تا سپهر رؤیا برد

دل سپردم به موج دریا چون

روح من از تبار باران است

حزن ها مانده در دلم دیریست

این سرا مهد سوگواران است

ابرهای دلم که بارانیست

می فشارند اشک بر رخ خاک

آه ای اشکهای دیده ی من

سالها مانده تشنه دختر تاک

عصر ودروان ناگواری هاست

از شکوه قرون  نشانی نیست

نسل درمانده در کلاف خودند

آشنا درد و همزبانی نیست

بوستان های سبز مام وطن

از تب وسوز تشنگی مردند

اسکلت های خشک آنها  را

در تنور ذغال می بردند

نه نشانی زکبک وآهویی

مانده در کوهسار و دامن دشت

همچنان بازفوج صیادان

می زنند گوشه گوشه ها را گشت

مادر پیر گرچه این نسلت

تیشه بر ریشه می زند امروز

دردلم هست نور امیدی

که دگر باره می شوی بهروز

رحیم سینایی 22 شهریور 1395

بوی جوانی

زیر نگاه چشم تو احساس بودن می‌کنم

در گرمی آغوش تو میل غنودن می‌کنم

وقتی تو می‌بوسی مرا آرام می‌گیرد دلم

من در چنین آرامشی میل سُرودن می‌کنم

امشب که تو دوری زمن دیگر بهاری نیست دل

بی برگ باغم ماه دی احساس مُردن می‌کنم

ای عشق بی وسواس من زیباترین احساس من

کی از کنارت نازنین فکر رمیدن می‌کنم

آغوش تو دنیای من نامت بهین آوای من

تا که جمالت بنگرم آهنگ دیدن می‌کنم

 «سینا» دل پیرت هنوز بوی جوانی می‌دهد

آیین عشق ناب را تایید بودن می‌کنم

رحیم سینایی   دوشنبه 11 مرداد 1395

چشمان تو

چشمان تو مجال سخن می‌بَرد زمن

خاموش می‌شوم

تا مست از نگاه فریبا کنی مرا

مجنون نموده راهی صحرا کنی مرا

وا گو به من , زِ باغ کدا مین کرانه‌ای

کین گونه جان ز بوی تو مدهوش می‌شود.

پس بی‌قرار لذت آغوش می‌شود.

چون غنچه کام بسته وخاموش می‌شود .

رحیم سینایی 12تیر 1392

خاطره‌ی عمر

عمر طی گشت ،ولی خاطره‌اش باقی ماند

گرچه ویران شده میخانه ، ولی ساقی ماند

از کُهن شوکت دیرین وطن می‌دانـم

بر لب دجله هنوزم اثر طاقی ماند

خون بسیار دلم خورد در این عمر ولیک

گاه آرامشی از مرهـم ارفاقی ماند

رفتی وحرمت پیمان کهن یادت رفت

دل من بود  وفادار به میثاقی ماند

بی وفایی زتو گردید دلم ، بخشیدم

شورعشق  کُهن و حالت مشتاقی ماند

دوش رؤیای تو در خاطر من می‌آمد

حاصلش شعر تو در صفحه‌ی اوراقی ماند

خیل بسیار از این راه گذر کرد ولی

از تو «سینا» غزلی ناب در آفاقی ماند

رحیم سینایی 1 بهمن 1395