یاد مادرم

شب است و یاد کودکی، نشسته در حوالیم

منم به یاد مادرم، نگویمت چه حالیم
خیال بوسه‌های او، نشسته روی گونه‌ام

چه لذّتی بَرَد دلم، زِحس خوش خیالیم

یار گران‌سایه

احساس تو شد سرزده در خانه‌ام امشب

شورو شعفی ریخت به کاشانه‌ام امشت

این مرغ شباهنگ به من لطف نمودست

بنشسته براین کلبه ی ویرانه‌ام امشب

درخت محبت

دوست میدارم این بوستان را/*/ تا که سَروی به قدّ تو دارد

گرچه عطر گُلَش می‌بَرد هوش/*/بوی خوش کی به حدّ تو دارد

***  

عاشق بچه آهوی دشتم /*/ چونکه چشمی چو چشم تو دارد

عاشق رعد و باران و برقم /*/ چون نشانی ز خشم تو دارد

گُناه دختران

من دختری مُجردم ومُستقل ولی

چونکه نبود مرا حق انتخاب

اینک صدا کنند مرا

تُرشیده دختری

یا باتسامحی زمُحبّت

شب

منم در خلوتی دور از صدا, شب

به صحرایم من و شمع وخدا,شب

تصاویری ز فصل کودکی‌ها

بیاد آرم در آن حال‌و هوا,شب

پُراز حس پدر, لبخند مادر

موسیقی‌دان

موسیقی‌دانی اندر این گوشه

درکنار است ساز بی‌سیمش

با نگاهی که مملو از تلخیست

دید برگی نخورده تقویمش

***

بُردنش عزلت فراموشی

و بریدند سیم سازش را