شقایق ها
شقایق های قرمز پوش رفتند
به بانگ قُمری چاووش رفتند
از این باغی که جولانگاه گُلهاست
چه سوسن ها که لب خاموش رفتند
چه سِحری داشت چشم مست جانان
که فوج نرگسان مَدهوش رفتند
صبا با بوستان راز نهان گفت
که سُنبل های آبی پوش رفتند
چه سوزی بود در آواز بلبل
که سَروان چمن از هوش رفتند
گِل میخانه ها بر باد دادند
بهین رندان ساغر نوش رفتند
برای آرمان خود جوانان
شده صد پاره تن بر دوش رفتند
چه غمگینانه می خوانی تو «سینا»
که آرش ها از این آغوش رفتند
رحیم سینایی تابستان 1375
شقایق های قرمز پوش رفتند
به بانگ قُمری چاووش رفتند
از این باغی که جولانگاه گُلهاست
چه سوسن ها که لب خاموش رفتند
چه سِحری داشت چشم مست جانان
که فوج نرگسان مَدهوش رفتند
صبا با بوستان راز نهان گفت
که سُنبل های آبی پوش رفتند
چه سوزی بود در آواز بلبل
که سَروان چمن از هوش رفتند
گِل میخانه ها بر باد دادند
بهین رندان ساغر نوش رفتند
برای آرمان خود جوانان
شده صد پاره تن بر دوش رفتند
چه غمگینانه می خوانی تو «سینا»
که آرش ها از این آغوش رفتند
رحیم سینایی تابستان 1375
