وصال آتشین

دل من خلوتی را دوست می‌دارد

 به دور از مردمان شهر

 کنار برکه‌ای آرام

که می‌تابد برآن مهتاب سیمین رنگ

صدایی گر رسد بر گوش

صدای پیچش باد است در گیسوی سبز بید