شنبه، دی ۱۷، ۱۴۰۱

کام از عُمر

 تو پُر از حس نابی عزیزم             من ترا مثل جان دوست دارم

چون که آیم به نزد تو زیبا             سر به زانوی تو می‌گذارم

****

تا شوم غرق احساس نابت             چشم در چشم‌های تو دوزَم

من زِ برق نگاه قشنگت                   شمع گونه کنارت بسوزم

****

می‌نهم سر به زیر گلویت                تو بگیری مرا تنگ آغوش

می‌شویم غرق بوس و نوازش          می‌کنیم غصّه و غم فراموش

****

با نفس‌های تو این تن من           می‌شود گرم و خواهان آغوش

می‌نهم لب به روی لبانت               تا که شهد لبت را کُنم نوش

*****

بعد این بوسه‌ها و نوازش            می‌شویم هردو عریان برآن تخت

ما بپیچیم بهم مثل پیچک            شادمانیم از این دولت بخت

****

لحظه‌های زمان در گذارند            شاهد عشق و وصل دو یارند

مردم دلسپرده به موهوم             حس و حال من و تو ندارند

****

در تمام جهان ای عزیزم            لذتی به زِ عشق و صفا نیست

آنکه نگرفته در عُمر کامی         حاصل بودنش در جهان چیست

رحیم سینایی 15/دی/1401