تمام فکر و رؤيايم

کنار برکه‌ای متروک

درون بیشه‌ای خاموش

سکوتی سخت روح افزا

شب است اینجا و نور ماه

و من تنهای تنهایم

پُر از افکار و رؤیایم

نگاهم غرق در آرامش برکه

که پاشیده ست رنگ نقره‌گون ماه بر رخُسار

نسیمی گاه بر رخُسار این آیینه چین آرد

وسرمای نسیم شب تنم را اندک آزارد

ودر سر شور رؤیای تو می‌آرد

به دل شوق تو می‌کارد

و من را می‌بَرد سیالی رؤیا

درون نیمه های آن شب زیبا

و من را می‌بَرد آنجا

کنار ساحل دریا

به زیر سیمگون امواج نور ماه

که دریای سیاه موی تو از باد ساحل موج بر می‌داشت

وتصویری قشنگ از آن شب مهتاب را در خاطرم می‌کاشت

عزیزم گرچه من در خلوت این بیشه تنهایم

انیسم با توکه هستی تمام فکر ورؤیایم

تمام فکر و رؤیایم!

کجا ؟ من بی تو تنهایم .

رحیم سینایی 15 بهمن 1395

صياد آشنا

در آیه های عشق تو تفسیر می‌شوم
دور از نگاه ناز تو دلگیر می‌شوم
با من بمان که تسلا دَهی مرا
بی تو من از تمام جهان سیر می‌شوم
با بودنت شهامت من می‌شود زیاد
در رزمگاه حادثه ها شیر می‌شوم
وقتی تویی ز خامه‌ی من شعر می‌چکد
من با بیان شعر تو تکثیر می‌شوم
صیّاد آشنا که به دامم کشیده‌ای
شادم که در کمند تو  نخجیر می‌شوم
دوری مکن که باغ دلم را خزان کنی
دانی که در نبود تو من پیر می‌شوم
«سینا» اگر که یار زما دل برید و رفت
تسلیم چرخ و بازی تقدیر می‌شوم
رحیم سینایی 10 اردیبهشت 1397

زيبا و ناز

زیبا و ناز در دل دریا نشسته‌ای

چون باده‌ای به ساغرمینا نشسته‌ای

ای دختر بهار که دل برده‌ای زِ ما

لاله صفت به دامن صحرا نشسته‌ای

تصویر دلنشین تو چون نقش خاطر است

پیوسته در میانه‌ی رؤیا نشسته‌ای

یلدای موی ریخته برگِرد روی ماه

با شام موی و روی فریبا نشسته‌ای

امواج خواهش است زِچشمان تو روان

کین گونه درمیانه‌ی دلها نشسته‌ای

چشمم چو دید روی تو از قبله رو گرفت

شد بت پرست چونکه تو زیبا نشسته‌ای

گوشم دگر به طعن حسودان نمی‌دهم

زیرا خوشم که در بَر «سینا» نشسته‌ای

رحیم سینایی 14 خرداد 1397