شنبه، بهمن ۰۵، ۱۳۸۷

شاعر

من شاعرم وچو آب مانم .................گه شهد و گهی شراب مانم
گه تلخ مَیَم خمار بخشم
...................شهدی به لب نگار بخشم
گه مثل بنفشه تیره پوشم
.................مانند خُم از درون بجوشم
گه مثل ستاره بر سپهرم
.................. پاشیده به خاک نور مِهرم
گه تیشه‌ی تیز دست فرهاد
................ نقشی که به روی سنگ افتاد
گه سوسن ده زبان خاموش
...............گه صوت قناریم بَرَد هوش
گه واله‌ی دشت بی قراری
................لیلا صفتی به پرده داری
گه شبنم پاک بر لب خاک
................ابری که برفته اوج افلاک
گه نغمه‌ای از گلوی بلبل
.................گه شانه‌ی بادو موی سنبل
گه خنجر تیز ابروی یار
..................لشکر مُژه گان گرم پیکار
گه خال نشسته بر لبانم
...................گاهی زفراق در فغانم
دریایم وموج وبی قراری
.................گه کوه صفت به پایداری
گاه از غم دل ترانه سازم
................. ریزد غزل ازنوای سازم
گه سعدیم وبه گرد دنیا
.....................خیّام و رُباعیات زیبا
گه مثل امید نا امیدم
........................چون بسته دریچه‌ای که دیدم *
گه شاملوام ودشنه در دیس **
...........گه رستم و حقه های ابلیس ***
گه رودکی وفروغ ونیما
...................گه خوش سخنی مثال«سینا »
رحیم سینایی 3/6/1387
*اشاره ای به یکی از اشعار مهدی اخوان ثالث م امید (امروز دلم شکسته وخسته ست زیرا یکی از دریچه ها بسته ست )
**نام شعری از احمد شاملو
***اشاره به تراژدی رستم وسهراب گویند چون رستم به هویت سهراب پی برد باچشم گریان از درگاه الهی شفای سهراب می طلبید شیطان ظاهر شدو پارچه سیاهی به او نشان داد وگفت اگر این پارچه سفید شد سهراب هم شفا می یابد و بذر یأس از استجابت دعارا در دل رستم کاشت.

هیچ نظری موجود نیست: