رخصت دهید از قفس خود رها شـــویم......... با باغ بی حضور قفس آشنا شــویم
از نور ماهتـاب شـب ما منوّر اســـــت......... هرگز مباد تا که شبیه شما شـــویم
زُهد وریا وجبــرِعبادت فســـــردمان.........ساقی شرابمان بده تا با صفا شـویم
ای راه کج که راســت نمایی به چشممان.........ایمانمان بگیر که تا با خدا شــــویم
شــور تعصبــی به دل مـــــا گره زده.........سرپنجه‌ی خرد مددی کن که وا شویم
محتاج نقد خویشم وچون روز روشن است ........ناید دمی که منکر این مدّعا شــویم
مارا فُروغ عشق رهاند از این ضـــــلال.........موسی بیا برسم شبان در دُعا شـویم
«سینا» زبحث مدرسه دامن کشیده اسـت.........از ما بدور باد که اهل ریــــا شـویم
رحیم سینایی26/4/1389
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر