من باحضور عشق سرافراز می‌شوم
چون غنچه از نسیم صبا باز می‌شوم
سرو رسا ودلکش این بوستان منم
شُهره به دهر در صفت ناز می‌شوم
گیسو به شانه ریزم وچون بید سبز پوش
دردست‌های باد چه طنّاز می‌شوم
دستان باد تاکه کند شانه موی من
سرتا به پا ترانه و آواز می‌شوم
باشوق بحر سینه بمالم به روی خاک
کارون پُر شکوه به اهواز می‌شوم
تادر حریم امن تو چندی صفا کنم
دُرناصفت حماسه‌ی پرواز می‌شوم
«سینا»گذشت شور جوانی ولی چه باک
اینک به پیر میکده دمساز می‌شوم
رحیم سینایی 24/1/1389
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر