به ادب شعر ترم شور دهد
جوهر خامهء من نور دهد
به تقیه نکنم زندانی
فکرهایم که بود نورانی
تابه کی فکروسپس خاموشی
تابه کی خواب خوش خرگوشی
بحر بی موج ندارد جوشی
موج شو تا به زمین بخروشی
نه خروشی که زپی ویرانیست
قصد من عزت هر ایرانیست
بُرش شاخه از این کهنه درخت
چون که خشکیده نمی باشد سخت
شاخهء تازه تری می آرد
بارو بَر خوش ثمری می آرد
تا به کی هر طرفی گردیدن
غنچهء بسته زگلها چیدن
در ره عشق قدم باید زد
بهر اندیشه قلم باید زد
حیطهء بحث کمی باز کنید
سخنی تازه تر آغاز کنید
بحث تاریک نمی باید کرد
واژه را شیک نمی باید کرد
گفته را ساده نماییم آغاز
بال باید زد وآنگه پرواز
در کویری که تو سرگردانی
راه یک سویه به از حیرانی
خوشه چینیم سلیمان بادی
خرمنی هست نما امدادی
ترسم دارم ز رسولان سخن
قُم وَ اَنذر شنو بسته دهن
ای رسولان سخن آغاز کنید
دید این قوم کمی باز کنید
بدترین درد جهالت باشد
نگذاریم که عادت باشد
رحیم سینایی 1375
جوهر خامهء من نور دهد
به تقیه نکنم زندانی
فکرهایم که بود نورانی
تابه کی فکروسپس خاموشی
تابه کی خواب خوش خرگوشی
بحر بی موج ندارد جوشی
موج شو تا به زمین بخروشی
نه خروشی که زپی ویرانیست
قصد من عزت هر ایرانیست
بُرش شاخه از این کهنه درخت
چون که خشکیده نمی باشد سخت
شاخهء تازه تری می آرد
بارو بَر خوش ثمری می آرد
تا به کی هر طرفی گردیدن
غنچهء بسته زگلها چیدن
در ره عشق قدم باید زد
بهر اندیشه قلم باید زد
حیطهء بحث کمی باز کنید
سخنی تازه تر آغاز کنید
بحث تاریک نمی باید کرد
واژه را شیک نمی باید کرد
گفته را ساده نماییم آغاز
بال باید زد وآنگه پرواز
در کویری که تو سرگردانی
راه یک سویه به از حیرانی
خوشه چینیم سلیمان بادی
خرمنی هست نما امدادی
ترسم دارم ز رسولان سخن
قُم وَ اَنذر شنو بسته دهن
ای رسولان سخن آغاز کنید
دید این قوم کمی باز کنید
بدترین درد جهالت باشد
نگذاریم که عادت باشد
رحیم سینایی 1375
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر