موسیقیدانی
اندر این گوشه
درکنار
است ساز بیسیمش
با
نگاهی که مملو از تلخیست
دید
برگی نخورده تقویمش
***
بُردنش
عزلت فراموشی
و
بریدند سیم سازش را
و نداد
فرصتش تا او
زند
آهنگ دلنوازش را
***
روح
بیتاب و طبع و سرشارش
مانده
در حصر خانگی محصور
ای
دریغا که بحر ناآرام
شده
در قاب برکهای مجبور
***
موسیقیدان
بی سرانجامم
بانگ
سازت سُرود آزادی
رَود
ایّام تلخ و میماند
ساز
تو توی ذهن آبادی
رحیم
سینایی15/فروردین/1399
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر