درخت محبت

دوست میدارم این بوستان را/*/ تا که سَروی به قدّ تو دارد

گرچه عطر گُلَش می‌بَرد هوش/*/بوی خوش کی به حدّ تو دارد

***  

عاشق بچه آهوی دشتم /*/ چونکه چشمی چو چشم تو دارد

عاشق رعد و باران و برقم /*/ چون نشانی ز خشم تو دارد

***

سُرخ رو لاله‌های بهاری/*/ رنگ رُخسارِ روی تو دارند

چشمه‌های زُلال دلِ کوه/*/ آن زُلالی ز خوی تو دارند

***

ماه سیمین تَراود زِ بالا/*/ نقره پاشیده در دشت وصحرا

ماه آرامش و خلوت من/*/ با فراقت نشاید مُدارا

***

نیمه شب هست و مرغ شبآهنگ/*/ نغمه پرداز تنهایی من

صوت غمگین این مرغِ تنها /*/ می‌شود شعر لالایی من

***

روزها می‌روند از پی هم /*/ فرصت زندگی می‌شود کَم

پُر کُن این جام‌های شرابم/*/ تا بیاسایم از غُصه و غَم

***

میدهم پندت ای نیک فرزند/*/مِهر وَرزی کُن و مهربانی

چون درخت محبّت نخُشکد/*/ سایه سارش بُود جاودانی

رحیم سینایی23/ فروردین /1399