گرفتارم نمود ویروس چینی شدم حالی که تو هرگز نبینی
به روی تخت کوثر با تن زار به گِردم مثل پروانه پرستار
پرستاران خوش روی و صبورش پر از مهر و صفا از عُقده دورش
به شب تا صبح با چشمان بیدار که تا آگه شوند از حال بیمار
طبیبم ذات پاک و مهربان بود تلاشش از برایم حفظ جان بود
به آگاهی دوایش شد شفا بخش پس از نه روز کرد آزادم از بخش
زبان الکن که تا گویم سپاسی نه یارا تا کنم جبران اساسی
فرشته رحمت و انسان نابند برای تشنگان در حکم آبند
خدایا دلخوش مَسرورشان دار ز آسیب و بلایا دورشان دار.
رحیم سینایی 10/اریبهشت/1400
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر